โรคตาขี้เกียจ หรือ Lazy eye มักพบในเด็ก มักพบในเด็กที่อายุไม่เกิน 7 ปี ซึ่งดวงตามีอาการมองเห็นภาพไม่ชัด และหากไม่รีบรักษาให้ถูกต้อง เสี่ยงตาบอดถาวรในอนาคต
โรคตาขี้เกียจ
คือ ภาวะการมองเห็นลดลงแม้ว่าจะได้รับการแก้ไขด้วยแว่นสายตา ภาวะนี้เกิดจากความผิดปกติของพัฒนาการของการมองเห็นในระดับสมองส่วนรับภาพ ซึ่งมีสาเหตุหลักจาก ขณะที่ระบบประสาทส่วนการรับรู้ภาพกำลังพัฒนาอยู่มีการรบกวนหรือขัดขวางการพัฒนาในช่วงที่สมองกำลังมีการพัฒนา (6-8 ขวบ) ไปทำให้ภาพไม่คมชัด สมองที่รับสัญญาณที่ไม่ดีนั้น ก็จะไม่รู้ว่าภาพที่ชัดเป็นอย่างไร
สาเหตุของโรค
- โรคตาเหล่หรือตาเข (strabismus)
- ภาวะค่าสายตาผิดปกติที่ต่างกันมาก (Refractive errors) อาจเป็นไปได้ทั้งสายตาสั้น ยาว และเอียง ภาวะสายตาผิดปกติที่ค่าสายตาทั้ง 2 ข้างต่างกันมากมีโอกาสเกิดตาขี้เกียจได้สูง
- โรคอื่นๆที่บดบังการมองเห็น เช่น หนังตาตก ต้อกระจกตั้งแต่กำเนิด
อาการของโรค
โรคนี้สังเกตได้ยาก ในเด็กอาจจะแยกไม่ออก ว่าเกิดอาการกับดวงตาข้างใดข้างหนึ่งหรือไม่ ซึ่งผู้ป่วยมักมีอาการดังนี้
- การมองเห็นของดวงตาข้างใดข้างหนึ่ง หรือทั้ง 2 ข้าง
- มีอาการตาเหล่ ต้องเอียงศีรษะหรือปิดตาไว้ข้างหนึ่ง เพื่อให้มองเห็นชัด
- การกะระยะของวัตถุทำได้ยาก
- ดวงตามีการเบนเข้าด้านในหรือด้านนอก
- ปวดศีรษะ
ควรพบแพทย์เมื่อ
หากสังเหตุได้ว่าเด็กๆ มีอาการมองเห็นไม่ชัด ไม่จ้องหน้า หรือไม่มองตาม ตามพัฒนาการตามช่วงอายุ มีภาวะตาเหล่หรือตาเข หนังตาตก หรือมีรูม่านตาเป็นสีขาว ควรพบแพทย์จักษุตาเด็กและตาเขเพื่อทำการประเมินและรับการรักษาและตรวจคัดกรองสาเหตุต่างๆที่สามารถก่อให้เกิดโรคตาขี้เกียจ
"การได้รับการรักษาตั้งแต่แรกเริ่มก่อนอายุ 6-8 ปีจะได้ผลดีมากกว่าในเด็กโต และจะสามารถป้องกันการสูญเสียการมองเห็นอย่างถาวรในตาข้างที่ผิดปกติได้"